اکثـر ترکهای بتنی معمولاً به علت طراحی نـادرست و روشهای اجرائی نـامناسب ماننـد موارد زیر حاصل می شوند :

الف) حذف درزهای جدا کننده و کنترلی و روشهای ناصحیح اجرای اتصالات و درزها.
ب) آماده سازی زیربنایی (بستر زیرکار) به روش نادرست
ج) استفاده از بتن با اسلامپ بالا ویا افزودن آب اضافی هنگام تخلیه به بتن .
د) پرداخت کاری ناصحیح وماله کشیدن به روش نادرست .
هـ) عدم عمل آوری به موقع و یا عمل آوری ناکافی و نامناسب.

انواع ترکهای سطوح بتنی

برخی از انواع ترکهای معمولی عبارتند از :

ترکیدگی ناشی از جمع شدگی پلاستیک
- ترکهای ناشی از اتصال ناصحیح
- ترکهای ناشی از قیود خارجی پیوسته (مثلاً دیوار درجا ریخته شده مقید در امتداد لبه تحتانی بر روی پی نواری).
- ترکهای کف زیرزمین
- ترکهای موازی لبه قطعات صفحه ای ناشی شده از انجماد و آب شدگی.
- ترکهای پوست ماری
ترکهای ناشی از نشست

ترک ها به ندرت سلامت سازه ای را تحت تأثیر قرار می دهند. بیشتر ترکهای تصادفی انفرادی بدنما هستند و اگرچه آنها به آب اجازه ورود می دهند ولی به خرابی پیشرونده منتهی نمی شوند و فقط آنها بدمنظره می باشند.
ترکهای نقشه دار (پوست ماری) با فاصله نزدیک، و یا ترکهای موازی لبه قطعات ناشی شده از انجماد و آب شدگی از این قضیه مستثنی هستند و ممکن است به خرابی نهایی منتهی شوند.

چگونگی جلوگیری و یا کاهش ترک خوردگی
تمام بتن ها برای ترک خوردگی تمایل نشان می دهند و تولید مداوم بتن کاملاً عاری از ترک خوردگی امکان پذیر نیست.

به هرحال، ترک خوردگی می تواند در صورتی کاهش یافته و کنترل شود که محافظت های اساسی زیرین رعایت شوند :
الف) بستر زیرکار و قالب بندی : تمام خاک روئی (خاک دستی) و نقاط نرم باید برداشته شوند. صرفنظر از نوع خاک، زیر قطعه بتنی باید فشرده شده و یا بوسیله غلتک کاری، و یا کوبیدن کاملاً فشرده یا کمپک شده باشد. بستر زیرکار باید جهت زهکشی شیب مناسبی داشته باشد. بسترزیرکار صاف، هموار و ترازبندی شده که بـه جلوگیری از ترک خوردگی کمک می کنند. قالب ها باید بطوری ساخته و مهار شده باشند که بتواند در مقابل فشار بتن،بدون حرکت و جابجائی مقاوم و استوار باشد.

ب) بتن : بطور کلی از بتن با اسلامپ متوسط که مقدار آن بیشتر از (5/12 سانتیمتر) نباشد استفاده نمائید. از آب زدن مجدد به مخلوط بتن خودداری نمائید. اگر بتنی با اسلامپ بالاتر یعنی تا حدود (5/12سانتیمتر) الزاماً بکار برده شود، نسبت ها ناچاراً تغییر خواهند یافت که، جداشدگی و کاهش مقاومت وهمچنین ترک در بتن خواهد شد
ج) پراخت کاری : کارهای پرداختی را با آب موجود روی سطح انجام ندهید. شمشه کشی اولیه باید بلافاصله بوسیله تخته ماله کشی انجام گیرد. برای ایجاد اصطکاک بهتر در روی سطوح خارجی از پرداخت جاروئی استفاده نمائید. اگر تبخیر آب بیش از حد باشد، آنرا بوسیله وسائلی برای جلوگیری ازترکیدگی ناشی از جمع شدگی پلاستیک کاهش دهید. در صورتی که شرایط جوی شدید باشد، بتن را با گونی خیس و با ورقه های پلی اتیلن در بین عملیات پرداخت بپوشانید.

د) عمل آوردن : حتی المقدور هرچه زودتر عمل آوری را شروع نمائید. سطح را باترکیب عمل آورنده غشاء مایعی (مایع کیورینگ) اسپری نمائید و یا آن را باگونی خیس پوشانیده و حداقل آن را به مدت 3 روز مرطوب نگاهدارید. که این عمل باعث بالا رفتن کیفیت وعمر طولانی بتن میگردد.

هـ) اتصالات (درزها و ژوئن ها) : باید با درزهای کنترلی به عمق یک چهارم ضخامت دال که بوسیله اره کردن و یا فشار دادن در فواصلی کمتر از 30 برابرضخامت دال ایجاد می شود، تمهیداتی جهت حرکات انقباضی یا انبساطی ناشی شده از تغییرات دما و رطوبت اتخاذ نمود.
اغلب جهت سطوح وسیع با ضخامت کم، کمتر کردن فواصل درزهای کنترلی لازم به نظر می رسد.

و) پوشش روی آرماتورها : ترکهای موجود در بتن حاصل از انبساط، زنگ زدگی روی آرماتورهای فولادی، باید بوسیله ایجاد پوشش بتنی کافی به میزان حداقل (5 سانتیمتر) برای جلوگیری از تماس نمک و رطوبت با فولاد ممانعت شود.

برای کاهش ترک خوردگی از این دستورات پیروی نمائید.

1) اعضاء را برای تحمل تمام بارهای پیش بینی شده طراحی کنید.
2) درزهای کنترلی و جداکننده مناسب تهیه نمائید.
3) در عملیات بتن ریزی روی زمین، بستر زیرکار پایدار و استوار تدارک ببینید.
4) بر طبق دستورهای وضع شده بتن را مستقر ساخته و پرداخت نمائید.
5) بتن را به روش های صحیح و مناسب، حفاظت و عمل آوری نمائید.