روزی جبرئیل به صورت دحیه کلبی نزد پیغمبر بود ناگاه جناب ابوذر رد شد به خیالش

 دحیه کلبی است نشناخت جبرئیل است نخواست میان مکالمه آنها سخنی بگوید و

رفت جبرئیل گفت یا رسول الله (ص) ابوذر را دعائیست که از کنوز عرش است و در عالم

اعلی دعایش یاد آوری می شود رسول خدا (ص) به ابوذر فرمود جبرئیل به من گفته تو

دعایی داری که از مخازن عرش الهی است آن چیست عرض کرد می گویم

"اللهم صل علی محمد و آل محمد اللهم انی اسئلک الامن و والایمان بک و التصدیق

بنبیک والعافیه من جمیع البلاء والشکر علی العافیه والغنی عن شرار الناس

برحمتک یا ارحم الراحمین".

خدایا تو امنیتی بده دل مضطربم را آرامش ده دل مرا که به واسطه تعلق به اسباب

 مشوش شده از هر سببی جدا کن و نور امید خودت را در دلم روشن کن بتو تکیه

داشته باشم ، پیغمبرت را به راستش تصدیق کنم با جان و دل.

برگرفته از کتاب متن کامل ایمان